Kısa Öykü

“Hamit! Oğlum dört çay, biri açık olsun,” diye seslendi Selami. Hamit dört çayı tepsiye koyduğu gibi soluğu üç insan ve bir robotun okey oynadığı masada aldı. Bir ay önce olsa, masaya ulaşması için kalabalığı yarıp geçmesi gerekirdi. Oysa şimdi boştu masanın etrafı. Otuz gün herkesin robota alışmasına yetmişti. Metalden adam artık kimseye ilginç gelmiyordu; kahvehanenin gediklilerinden olup çıkmış, herkes tarafından …

“Azura, Azura… Azura!” Aniden masadan başını kaldırıp sınıftaki herkesin kendisine doğru döndüğünü gördü. Edebiyat hocası elini beline koymuş, gözlerinin içine bakıyordu. Yüzünde hayal kırıklığından eser yoktu, çünkü Azura’nın sınıfın en çalışkan öğrencilerinden biri olduğunu biliyordu. Azura “Özür dilerim Bay Harlin, sanırım dün akşam birkaç tez üzerinde okumalar yaparken saate dikkat etmemişim. Söz veriyorum bir daha olmaz.” diyerek hocasını ikna etmeye …

Takvimlerin 23 Ağustos 2020’yi gösterdiği o gün insanlık adına başlayan mühim bir yürüyüşün son adımı atılacaktı. 1977 Eylül’ünde Güneş Sistemi’nin dışına yollanan Voyager 1, artık “bulunmaktan” başka bir vazifesi kalmadığı için tamamen kapatılacaktı. 2020’deki bu son adım daha araç gönderilmeden planlanmıştı; zira o kadar uzaktayken insanlara sunabileceği bir şey kalmayacaktı. NASA’nın JPL biriminin California’daki merkezinde her şey güzel başlamıştı. Voyager …

Eğer bir bataklık timsaharı, her biri iki karış büyüklüğündeki pullarını bambu kanonun yanına sürtüp bizi sallamasaydı kayıkçı benle hiç konuşmayacaktı. Bir yıldır AoP gezegenindeyim; Jnnko bataklık denizinin kayıkçılarının iskele barlarda Kara Boza içtikten sonra anlattıklarını dinleyip durdum. Sabaha kadar çeneleri kapanmaz. Bunun tam tersine, Çamur’un üstündeyken özellikle gün battıktan sonra dudaklarını göremezsin. Biyolog olmasaydım bu zıt karakteri anlamam zaman alırdı. …

Bu kadar uzaktan bakınca şehrin ışıkları bir neon yangınıydı. Demirden bir çöl gibi. Aralarda kuraklıktan açılmış birkaç derin yarık, uçuruma dönmüşler ve volkanik nehirlerle dolmuşlar. Tek farkı buranın volkanı pembe, mor ve yeşil akıyor. Şehrin üstündeki gün batımı ona çocukluğunun yazlarını hatırlattı, ön cebinden sigarasını çıkarırken sağ elinin üzerine işlenmiş nanoteknolojik mürekkep yüzünü yeni göstermiş ay ışığının altında floresan gibi …

“Sen “Schrödinger’in Kedisi Deneyi” ni duydun mu Sam? Aman tanrım ne kadar da aptalım. Elbette duymuş olmalısın, her neyse! Ne ilginç değil mi? Schrödinger diye birisi zavallı bir kedicik üzerinden bir deney tasarlıyor. Evet, biliyorum bu deney sadece kağıt üzerinde bir teori ve bu deneyde herhangi lanet bir kedinin kullanıldığı filan yok ama ya bir gün delinin biri çıkıp da …

Üçüncü kez buluşmuşlardı bugün. Güzel bir gündü ama eve döndüğünde Ali huzursuzlaşmaya başlamıştı. Onu kahvaltıya çağırmakla erken mi davranmıştı? Oysa kendini hızlı kaptırmamaya kararlıydı. Ev daveti biraz daha beklemeliydi belki. Ama gamzeli gülümseme her zaman en zayıf noktası olagelmişti. Gün bitimine doğru Belgin’in Ressamlar Kulübü üyesi olduğunu öğrenmişti. Huzursuzluğunun, kafa karışıklığının nedeni buydu. Oysa tam da bunu yaşamamak için en …

“Size fazla umut vermek istemiyorum,” dedi avukat Martin Lemke. “Neden böyle söylüyorsunuz?” diye sordum. “Başkan güçlendikçe hukuk zayıflıyor,” diye cevap verdi. “Oğlumu üç yıldır sebepsiz yere hapishanede tutuyorlar” “Hapishaneler tıklım tıklım dolu. Sürekli yenileri yapılıyor. Ve çoğunluk oğlunuz gibi düşünce suçluları. Başkanın bir gün fazla ileri gittiğini fark etmesini umuyorum.” “Başkan bu anlamsız politikayı daha ne kadar sürdürebilir sizce?” “Tahmin …

05.07.2027 Kadıköy iskele meydanına çıkan minik sokaklardan birinden yürüyerek, denizin ve göğün, o bildik, kollarını açmış sonsuz ferahlığına ulaşmaya çalışıyordum. Marmara’dan, hiç değilse boğazın altın boynuzundan koşup gelen rüzgarlarla kucaklaşmayı umarak adımlarımı hızlandırdım. Meydana vardığımda, saatlerdir gördüğüm manzara sıcak bir hançer gibi gözlerime saplandı, oradan çıkıp yüreğime tekrar tekrar saplandı. Nefes alamıyordum, ağlamaktan şişen gözlerimi açık tutmakta bile zorlanıyordum, en …

Günlerdir kendimi mutlu hissediyorum. Tamamen sebepsiz yere. Bu çağda her şeyin bir sebebi olmalı oysa… bu anlamsız tutkunun da bir sebebi olmalı. Lüksçü bir ütopyada yaşıyorum ben. Sebepsizlik benim için imkansız. Her şeyin, yapılan saçmalıkların bile bir sebebi olmalı burada. Saçmalamak bile kurallar dahilinde mümkün. Kurallar dahilinde herkes özgür ve mutlu. Peki ya mutluluğum? Bunun da bir sebebi olmalı illa… …