Kısa Öykü

Nice sarsıntılar ve felaketlerin bağrında çırpınan insanlık yıldızları düşleyerek solmuştu. Bin yıllar boyunca en yakın yıldıza değmek için uğraştıysak bile artık her şey için geç kalınmıştı. Hayat yavaş yavaş yuvalarımızdan süprülüyor, renkler buharlaşıyordu. Güneş hayatını bizlerden esirgemiş, kızgın ve öfkeli bir iblise dönüşmüştü. Merkür’ü yutmuştu. Uzaya gönderdiğimiz her şey kozmik öfkenin yankıları içinde mumyalanmıştı. Astroloji evrim geçirmişti ve bozulan yıldız …

Uyandığında ilk yaptığı şey avucunun içine bakmak oldu. Ardından ağzının içini yokladı, gözlerini yumarak derin bir oh çekti. Yatağının yanında bulunan ve üzerinde “Baba, Oğul ve Kutsal Ruh” yazan ajandayı alarak özenle not aldı. “Dişlerimin hepsinin teker teker avcumun içine döküldüğünü görüyorum, elimde dişlerimle insanların arasında bir umutla koşturuyorum. Sonra bağırmaya başlıyorum ‘Aranızda dişçi var mı? Lütfen yardım edin, dişlerim …

‘’Evet, arkadaşlar bu projede emeği geçen herkese teşekkür eder ve hepinizi tebrik ederim, vatana millete hayırlı olsun!’’ deyip elindeki şampanyayı patlattı İhsan. Salondan hem alkış hem kahkaha hem de neşe çığlıkları aynı anda yükseldi.’’Yarından itibaren dünyadaki tüm insanlar bizim icadımızı konuşacak! Bizim icadımızla konuşacak!’’ yine bir alkış ve kahkaha tufanı… İhsan’ın yanındaki kısa saçlı kadın ‘’20,000 doları olan ‘’tüm insanlar’’ …

Kayalıkların, kumların ve nem ihtiva eden ışıkların arasında, sessiz bir kör noktaya indik o gece, sahile. Hâlâ aklımdan çıkmıyor simsiyah bir tutkuyla karanlığa uzanan gürültüler ve mazot kokusu. Karanlığa karışıp bambaşka, adeta korkuya benzer kesif bir hal almış. Başım döndü soluyunca, “Başlamışlar!” diye düşündüm. Havzayı çalkantılı, hiddetli ve canlı bir denizle dolduruyorlar… denizi havzaya pompalayan ekoloji jeneratörleri kilometrelerce açıkta, birkaç …

Yıl 2241… Büyük savaş sona ermek üzereydi. Uzaydan Dünya’ya büyük bir koordinasyon ve ahenkle hücum eden uzaylı istilacılar ve bozguncular insanların ilk baştaki bocalamalarına rağmen büyük bedeller ödenerek 12. yılın sonunda ancak durdurulabildi. İlk saldırıları, büyük şehirlerin en işlek caddelerine düşen bombalarla oldu. Amaçları halkta panik ve korku yaratmaktı. Bombalar farklı ülkelere farklı zamanlarda düştü. Uzaylılar insanların birleşmesini istemiyordu. İnsanların …

Locaları, en son kattan yavaşça alçalmayı sürdürüyordu. Asansör-locadan bütün kent, lacivert boğaz sularının çevresinde ışıl ışıl parlıyordu. Kentin kimi bölgelerinden havai fişekler yükseliyor, küçük gök taşıtları çok yakınlarından geçip gidiyordu. Oldukça romantik bir yemek planlanmıştı Baha tarafından. Kentin en gösterişli merkezini seçmişti. Yaşam-Merkezi, kentin en gözde mekanlarından biriydi. Merkezin lokantası, hareket eden localardan oluşuyordu ve zemin dışında tüm duvarlar saydamdı. …

Telefon Nöronun biri sinapta fitilini ateşledi, elektro-kimyasal reaksiyon yayıldı aksonlara. Adamın biri, yumruğunu sıkıp, elinin tersiyle cep telefonu çalmadan nano saniye önce, yatağın yanındaki sehpanın üstüne vurdu. Sevgilisiyle düşlerinde sevişirken, yumruğu sevgilisinin telefon sesini kesmişti. Uyandı.”Telefon nasıl düşmüş,” diye konuştu kendi kendiyle? Neron 100 000 000 000 nörondan biri olduğunu düşündü, NERON adlı nöron. Arı kovanındaki bir arı gibi kendini …

Yapmakta olduğu zarif nakışa bir damla gözyaşının damladığını fark etti kaygıyla; işinde leke bırakabilirdi… Igraine nakışını bir kenara koydu. Her şeye karşın lekelenmemişti; acıyla, “kadınların gözyaşları dünyada hiçbir iz bırakmıyor,” diye düşündü. Marion Zimmer Bradley – Avalon’un Sisleri ‘Yüce Kraliçe’ Morgan kafasının içinde ölü bir kadının sesiyle yaşıyordu – tabii onunkine yaşamak denilirse – ve attığı her adımdan bu kadın sorumluydu. …

“Bu akşamın şerefine, senin etini yiyeceğiz karıcığım.” “Mmmmm, şimdiden ağzım sulandı aşkım. Hadi canım, hemen başlayalım şu yemeğe. Dayanamıyorum!” “Sabret hayatım, önce dans edelim biraz.” Evliliklerinin onuncu yılını kutlayan çift, dans etmeye başladı. Mum ışığı altında, her şey olduğundan çok daha romantik gözüküyordu. Evin normal günlerde karman çorman olan salonu, o akşam özel olarak kapatılmış bir restorana benziyordu. Şık bir …

Demol Gezegeni belki dış baskılardan yıldığı, belki de kendi kendine yetmekte zorlandığı için yönetimde büyük değişiklikler yapmış ve sonunda Birlik’e katılmıştı. Öte yandan turistleri sevmeyi belli ki henüz öğrenmemişlerdi. Vize için bizi günlerce uğraştırdıkları yetmiyormuş gibi daha karşılama istasyonunda, gözümüzden kaçan önemsiz bir protokol yüzünden, çocuk gibi azarlandık. Ez’imoff’u gezegenin iki uydusunun da dışına park etmek zorunda kaldık ve servis …