Kısa Öykü

Josef, küçük dükkanının penceresine inen levyeyle irkildi. Ancak bu yalnızca bir saniye sürdü, gelenleri kol bantlarından tanımıştı. Onlar Delta Çocukları’ydı. Sert adamlar olmalarına rağmen kendisine zarar vermeyeceklerini biliyordu çünkü çeteyi o kurmuştu. “Kalk ayağa ihtiyar, bizimle geliyorsun.” dedi çetecilerin başında olduğu belli olan adam. Yirmisinden büyük görünmese de gelenlerin en yaşlısıydı. Josef sakince kahvesini yudumlarken, “Gelmek istediğimi pek zannetmiyorum.” dedi. “Gelmek zorundasın,” dedi …

İsmet son dört yıldır her pazartesi yaptığı gibi saat on birde uyandı. Sizin Laboratuvar marka ürünlerden oluşan tam sentetik kahvaltısını yaptı. Ev tipi santrifüjüne girip on dakika döndü. Yirmi dakika kadar baş dönmesinin geçmesini bekledi. En düşük devirde bile baş dönmesinden kurtulamıyordu. Yine Aleks’in trenini düşündü. Yine midesi bulandı. Aleks, Danışman’ın torpiliyle ona büyük trende yer ayarlayabileceğini söylemişti ama o …

Vapur köprüye doğru yol alıyordu. Ben de o anda, camdan bakarak düşünceli bir şekilde odağımı sadece denize veriyordum. Aklıma altı yedi yaşında iken düşündüğüm aptallık şaheserlerim geliyordu. Ne kadar aptalca işler hayal ettiğimi aklıma getirdikçe, hayatın hiçbir şekilde tozpembe olmadığını anlıyordum. Oysa ki, hayattın hatalarını, yanlışlarını yüzüne sert bir tokat gibi indirdiğini hala öğrenememiştim. Hala yaşadığım şanssızlıkları, isteklerimin bir türlü …

Haftalardır dışarıdayım. Gelip gidip aynı çöplükten yemek yiyorum. Başka bir yere de gidemiyorum ki. Gözümü korkutuyor koskoca gezegen. Çevremde yıkılmış binalar, her yerde kuru toprakla iç içe geçmiş molozlar var. Devrilmiş, ezilmiş, patlamış araçlar ve onlardan geriye kalan hurdalar. Ve de yanmış, kurumuş, yeşilsiz, yapraksız ağaçlar, çürümüş cesetler… Su yok. En azından temiz olanı. Artık bu çöplüğü bırakıp başka bir …

– Nasıl bilirdiniz? – İyi bilirdik. Neyimi iyi bilirdiniz arkadaş? Neyimi gördünüz de iyi dersiniz? Otuz beş yıl yaşadım. Bu kadar. Bunun on yılı dövüşmekle, otuzdan sonrası monotonlukla geçti. Kalk, ayıl, işe git, işten kovul, eve gel, iç, televizyon başında sız, yat, uyu, kalk, iş ara, işe git, iç, kalk, kovul, iç, sevin, iç, üzül, iç, hep aynı terane. Dünya …

Hayatta yaptığımız, ya da yapamadığımız her şeyin, yeni ihtimaller oluşturduğunu; o ihtimallerin de yeni alternatif evrenler yaratarak bir şekilde gerçekleşebildiğini okumuştum bir yerlerde. Tabii ki pratik olarak kanıtlanması imkansız bir düşünce. Anlık oluşan başka boyutlar ve evrenler üzerine bir akıl yürütmeydi sadece. Ancak bazen, düşünmesi bile keyif veriyordu. Özellikle şu an, aylardır planladığım tatilin ilk aşaması olan San Francisco uçağının, …

Sayın Adem Kalender, Kurumumuza yaptığınız gönüllü ilaç denekliği başvurusu incelenmiş olup gerekli sağlık kouşllarını yerine getirdiğiniz onaylanmıştır. Geliştirme aşamasında olan ilaçların etki ve yanetkilerini, bedeniniz üzerinde test etmemize dair gönüllü olma durumunuzda bir değişiklik yoksa aşağıdaki adrese bizzat başvurmanızı saygılarımızla arz ederiz. Kerem İnal Özden Aytar Laboratuarları Yönetim Kurulu Başkanı Adem’in hikayesi -isminin ne kadar ironik olduğunu göreceksiniz- bu mektubun …

En çok oturduğu tekli koltukta gözünü açtığında, perdenin arasından giren güneş ışığı tam yüzüne vuruyordu. Işığı bir anda kesen şeye yaşlı gözleriyle odaklanmaya çalıştı. Genç bir kadın ona bakıyor, uyanıp uyanmadığını kontrol ediyor, sorular soruyordu. Hemen ardından kafasından çıkarılan kask ve kadrajına giren Eymen, ona ne yapıyor olduğunu hatırlattı. ‘’Bitti mi?’’ diye sordu. ‘’Gayet iyiydi Cihan bey.’’ Onu bu işe …

On binlerce yıldır yoldaydı ama bu durum onun için negatif ya da pozitif bir etki yaratmıyordu. Zaten negatif olgusu da hayatına yeni girmiş bin bir çeşit kavramdan sadece biriydi ve tam olarak ne olduğundan da haberi yoktu. Yolculuğunun çok uzun sürmemesine rağmen planın üzerine düşünecek zaman bulmuştu. Yapması gereken şeylerin yüzde doksanlık kısmı anlam veremediği, hayatı boyunca ilk kez duyduğu …

Venetia Burney, o gece bahçelerinde dedesinin hediye ettiği teleskopla yıldızları gözlemliyordu. Tüm kasvetli gök cisimlerinin içinde onun bir numarası Kuiper kuşağındaki bir cüce gezegendi. Nitekim 1 yıl önce, henüz 11 yaşındayken resmi olarak ona bir Tanrı’nın ismini vermişti. Venetia, uzayın derinliklerine dalmışken arkasından gelen bir oğlan sesi, “Güzel teleskop,’’ dedi. Kendisine oldukça bol gelen kahverengi palto giymiş çocuğa döndü. Kapüşonundan yüzü …