Kısa Öykü

I. Yağmur damlalarının yere düşecek gücü kalmamış, rüzgar alıyor onları istemedikleri yerlere sürüklüyor. Şemsiyemi kapattım, hiçbir vasfı kalmadı. Giysilerimin tamamı derime yapıştı, esen rüzgar artık tamamen içime işliyordu. Otobüs durağının üstü kapalıydı ama neye fayda. Rüzgarın nereden estiğini bile anlayamıyordum. Ne sigara yakabiliyorum ne de bir yere gidebiliyordum. Hiç tanımadığım bir şehirde, bilmediğim bir saatte, bilmediğim bir caddede belki bir …

Bugün yine kül kedisini oynamaya karar verdik. Ben kül kedisi oldum, Hüsnü de prens. “Ne zaman kül kedisi oynasak sen hep prens oluyorsun,” diye yakındım. “Bu sefer sen kül kedisi ol, ben prens olayım. Hep aynı şeyi oynamaktan bıktım.” “İstersen programın dilini değiştireyim,” dedi Hüsnü. “Sen Cinderella olursun, ben de Prince.  Ya da sen Aschenputtel, bense Prinz… Ama sonuçta tabii …

Diğerleri yardım etmeyecekti. Daisy’nin ağabeyi, kız mutfakta yere diz çöküp, “Büyükannenin yanında kaldığımız günleri anımsıyor musun, hani üçümüzden başka kimse yokken?” diye sorduğunda elindeki kitaba ifadesiz bir yüzle bakmıştı. “Okuduğun kitap neyle ilgili?” diye sormuştu kız kibarca. “Güneş hakkında mı? Sen her zaman büyükannenin evinde kitaplarını bana yüksek sesle okurdun. Hepsi de Güneş’le ilgiliydi.” Ağabeyi ayağa kalkıp mutfak penceresinden yağan …

Tanrıların, karanlığı aydınlatan bir sevgi ışığı ile doğduğunu, mitolojilere konu olacak epik bir öyküsü olduğunu söylemek isterdim ama her şey oldukça amatör bir iş görüşmesi ile başladı… Sorel Öztürk’ün küçük bir evreni vardı… Bir gökdelenin üst katlarında birkaç milyon dolara satın aldığı dairesinde yaşar, daha alt katlarda bulunan ofisinde iş görüşmelerini yapar, yemeğini de aynı gökdelenin alt katlarındaki bir restaurantta …

Bayan Swinton’un bahçesinde mevsim hep yazdı. Bahçenin ortasına hiç dökülmeyen yapraklarıyla güzel badem ağaçları dikilmişti. Monica Swinton sarı bir gül koparıp David’e gösterdi. “Ne güzel, değil mi?” diye sordu. David başını kaldırıp baktı ve yanıt vermeden sırıttı. Ardından çiçeği kaptığı gibi çimenliği boydan boya geçti ve içinde biçici robotun çömeldiği köpek yuvasının ardında kayboldu. Biçici her zaman gerekeni yapmaya hazır bir …

Uzandım ve küçük kız kardeşimin eski püskü emniyet kemeri kayışını sıkılaştırdım. Solunum tüpünün altından acı içinde gülümsedi. Çaldığımız mekik yakın zamanda emekliye ayrılmıştı; ama hedefimize doğru yol alırken şu ana dek tek parça kalmayı başarmıştı. Yoksullar yıllar önce zenginler tarafından Dünya’dan sürülmüştü. Doğduğumuz pislik yuvası uzay istasyonundan onlarca kez kaçıp mavi gezegenin harikalarını ziyaret etmiştim; ama her zaman Tilley benimle …

İstanbul Hyperloop İstasyonu ve Dinlenme Tesisleri’nin dillere destan manzarasına karşı, 2059 üretimi Avustralya şaraplarını yudumlayan Polonyalı çift, yirmi ikinci yüzyıla birkaç gün önce girmiş olmaktan kaynaklanan hayretlerini birbirlerine süslü cümlelerle anlatmakta, zamanın ne de hızlı geçtiğinden dem vurmak suretiyle flört etmekteydiler. Adam, kadının kulak memesini boş görünce meraklı bir ifadeyle kaşlarını çattı. Kadın gülümsedi: “ee-Ring’im Zürih’te yola çıktıktan sonra arızalandı. …

“Yine yanmış,” dedi Bonzo Dakore, stator ünitesinin erişim kapağını hırsla kapatarak. “Ne yanmış?” diye sordu Leya Dakore, merak ve endişeyle. “Zoltrak kablosu. Daha dün değiştirmiştim.” “İyi,” dedi Leya ferahlayarak, “Nasılsa iki tane yedeğimiz var. Ötekini takarsın… Ne var, niye öyle bakıyorsun?” “Yedeğin birini dün kullandık. Öbürünü de… şey…” “Şey, ne?” “Hani hatırlıyor musun, geçenlerde Orion sektörüne gönderilmiştik, CF822p pulsarındaki periyod …

Milyonlarca ama milyonlarca takipçili, son derece popüler ve hemen hemen her kesim tarafından sevilmesi bakımından ülkede eşsiz olan bir sosyal hegemonya profili vardı. Ne selamiyetülkerametçiler, ne beşhecelisözlükçüler ne de pankompüterizehumanistler kendisinden nefret ediyordu. Bir şekilde seviliyordu işte. Paylaştığı komik, eğlenceli içeriklerle, kendisine sataşan hiç kimsenin gazına gelip de kötü söz etmemesiyle, hoşgörülü ve sevecen tarzıyla, gerektiğinde kendiyle bile alay edebilmesiyle …

Annem beni aradığında, kızıl saçlı hemşire hasta yatağımın az ötesinde sütyeninin kopçasını açmakla meşguldü. Turkuvaz mavisi teni pencereden içeriye dolan yabancı bir güneşin ışığı altında parıldamaktaydı. Uzayın derinliklerinde kozmik barışı korumak adına savaşırken yaralanan ve son güncellenen evren haritasında bile yer almayan bu güneş sisteminin hayatla kutsanmış tek gezegeninde tedavi altına alınan cesur savaşçı için -ki bu ben oluyordum- yapmayacağı …