Etiket Arşivleri: Kadri Kerem Karanfil

General Mobile ve Bilimkurgu Kulübü‘nün, Türkiye’de bilimkurgunun gelişip yaygınlaşması ve bu alanda üretimin desteklenmesi amacıyla ortaklaşa düzenledikleri “2100 yılında akıllı cihazların hayatımızdaki yeri ve önemi” temalı kısa öykü yarışması sonuçlandı. Toplam 102 eserin katıldığı yarışmanın birincisi, “Güney Treni” isimli öyküsüyle Evrim KILIÇ oldu. Yarışmada ikincilik ödülünü “Tanrıların Günbatımı” öyküsüyle Serdar KAZAK alırken, üçüncülük ödülünü ise “Uygulama: Sen” adlı öyküsüyle Aşkın GÜNGÖR kazandı. …

“İşte geliyorlar!” dedi öğretmen. Öğrenciler başlarını gökyüzüne çevirdiler. Bulutların arasından çıkan uzay gemileri ateş etmeye başlamıştı bile. Işınların ilk hedefi köpeğini gezintiye çıkaran yaşlı bir kadın oldu. Kadından geriye giysilerinden ve altın yüzüğünden başka bir şey kalmadı. “Anne! Anne!” diye bağırdı bir çocuk sevinç içinde. Bademciklerini yeni aldırmıştı. Üzerinden geçen gri diske el salladı. “Hey! Hey!” Bir saniye sonra dondurması …

Bilimkurgu edebiyatının ölümsüz yazarlarından Arthur C. Clarke, “gelişmiş bir teknoloji sihirden ayırt edilemez” derken aynı zamanda bilimkurgunun önemine de vurgu yapıyordu. Çünkü bilimkurgu, insana ve insanlığa vizyon katan derinliğiyle bu farkı ayırt edebilmemizin en etkili anahtarlarından biri olmayı sürdürmektedir. Bilinmelidir ki bilimkurgu, geleceğimizin bir öngörüsü, bilim ve teknolojinin ilham kaynağı, itici gücü konumundadır. Bilimkurgusal bir görüşten yoksun kalmak, en basitinden …

Kırmızı elbise onu şişman göstermişti. “Şu çiçekli olanı bir kez daha denemek istiyorum.” Çiçekli elbise bir an sonra üçüncü kez üzerindeydi. Bir süre aynada kendini inceledi. Artık birini seçmesi gerekiyordu. Yılbaşı partisine bir saat yirmi sekiz dakika kalmıştı. Bu işi bu saate bırakırsa olacağı işte buydu. Kızının sesini duyduğunda hala karar vermeye çalışıyordu. “Haydi baba, daha hızlı! Koş! Deh! Deh!” …

Kapı tıslayarak açıldı. Oda tüm tuhaflığıyla gözlerinin önündeydi. Yirmi birinci yüzyılın başında donup kalmış gibi görünüyordu. “Ben girmem.” “Korktun mu?” “Hiç de bile. Sadece…” Öteki girmişti bile. Arkadaşı da çaresiz onu izledi. İçerisi tütün ve kolonya kokuyordu. “Kötü kokuyor,” dedi içeriye girmekte gönülsüz olanı. Sırık gibi bir çocuktu. İyi basketbol oynardı. En büyük hayali, bir gün Gezegenler Arası Basketbol Turnuvası’nda …